Wyspy Koh Haa położone są około godzinę na południowy zachód od wyspy Lanta. Świetne nurkowanie (jaskinia z wyjściem na powierzchnię, podświetlona od spodu!), podobno świetny snorkling. Na dodatek wyspy równie fajnie wyglądają z Lanty – poszarpane skały na środku oceanu.

Wolne popołudnie i nie ma co samemu robić?
Skuter!

Okolice Puerto Galera na wyspie Mindoro nie są jakieś szałowe, ale ciągła ucieczka na skuterze przed monsunowymi chmurami jak najbardziej.

Zdążę czy nie? Zleje mnie czy nie?

Zdążyłem.

Pomiędzy wybrzeżem a górami jest las.

Las w którym rosną najwyższe na świecie wrzosy – pandani (12m) i prawie najwyższe na świecie drzewa – eukaliptusy królewskie (90m).

Paprocie i wodospady.

Górskie rzeki i mech.

W poprzednim odcinku było dość mroczno, więc dziś dla odmiany jaśniejsza strona Tasmanii.

Wschodnie wybrzeże Tasmanii to właściwie jeden wielki ciąg plaż, w tym perełki takie jak słynna Wineglass Bay na półwyspie Freycinet czy wpaniała zatoka Bay of Fires – łańcuch pokrytych miękkim białym piaskiem plaż, poprzecinanych czerwonymi skałami nad lazurowym oceanem.

Na zachodnią Tasmanię spada cztery razy więcej deszczu niż na wchodnie wybrzeże, około 4-5 razy więcej niż przeciętnie w Polsce.
Południowo zachodnia Tasmania to największa i właściwie jedyna zachowana w stanie pierwotnym puszcza klimatu umiarkowanego.
Jedyna droga wzdłuż zachodniego wybrzeża nosi nazwę “Western Explorer” i ta nazwa dobrze oddaje jej charakter

Zdjęcia z liczącego półtora miliona hektarów rezerwatu biosfery Unesco “Tasmanian Wilderness”.